Sztuka powstała po to, by człowiek mógł ukazywać swoje wnętrze innym. Ale jej inny, znacznie ważniejszy cel, to uświadamianie sobie swoich najgłębszych pragnień i zaznanie spełnienia od nich i dla nich – po to by głębiej poznać siebie.
Malowanie – malując farbami, wyrażasz siebie w postaci kształtow i kolorów. Namaluj obraz przedstawiający strach, miłość, ból, rozkosz. Niech nie ograniczają Cię żadne moralne prawa, porzuć umysłową grawitację i wznieś się na szczyty abstrakcji – tam znajdziesz ukojenie. Niech niespotykane wizje i kolory zawładną Tobą, zapłodnią Twoją wyobraźnię i ożyją na papierze czy płótnie.
To będzie duchowy poród, pełen bólu i wysiłku, ale gdy już wizja obrazu przyjdzie na świat, doznasz niebiańskiej ulgi i lekkości, witając z radością w tym świecie dziecko swojej wyobraźni.
Muzyka – Twoje życie jest gitarą, na której zawsze grali i grają inni – autorytety moralne, rodzice, partner, kościół. Lecz jest to dźwięk suchy, pozbawiony brzmienia i głębi. Jest zafałszowany dokładnie tak samo, jak nieprawdziwe jest Twoje życie. Jest tak dlatego, ponieważ każdy umie grać tylko na swojej gitarze. Twoja gitara jest stworzona tylko dla Ciebie, nie dla innych. Odsuń ich od instrumentu, i wydobądź z niego swoją własną muzykę. Niech płynie wartkim nurtem, niech porwie Cię w odmęty spełnienia i oszałamia pięknem.
Owszem, Ci którzy chcą grać na Twojej gitarze będą krzyczeli ze jesteś egoistą, że jesteś chory, głupi, że nic nie rozumiesz. Niech krzyczą, niech walczą o nie swoje instrumenty, niech walczą o cudze gitary zamiast zając się swoimi – a Ty graj swoją włąsną muzykę, w swoim własnym rytmie.
Śpiew – Twoje struny głosowe mogą wydać nieskończoną ilość dźwięków. Co miesiąc słyszymy w radiu nowe, wspaniałe piosenki. Inspiracja i piękno nigdy się nie kończy, zawsze można wyrazić sobą jeszcze większe piękno. Niech słowa czy dźwięki Twego śpiewu oddają Twój aktualny stan samopoczucia, albo Twoje glębsze uczucia. Jeśli się smucisz, zaśpiewaj smutną pieśń, jeśli weselisz, radosną. Jeśli nie umiesz śpiewać, mrucz. Nie liczy się to jak zaśpiewasz, a to że wyzwalasz się i dajesz poprzez śpiew wyraz temu, co jest w Tobie. Celem nie jest wygranie Eurowizji, a osiągnięcie emocjonalnego wyzwolenia.
Rzeźba – wydobądź z drewna bądź gliny, ucieleśnienie swych najgłębszych emocji, tęsknot, miłości, nienawiści. Jak Bóg stworzył nas z gliny, tak Ty stwórz swoją duszę zaklętą w drewnie gdyż jesteś Twórcą.
Ja wyrażam moje wnętrze pisaniem. A Ty? jak Ty się wyrażasz?
A propos gitary –
Kiedys mi kolezanka opowiadala, jak ksiadz (madry ksiadz – tak mówila) wytlumaczyl czemu nie wolno seksu przed slubem uprawiac. Mówil cos o tym, ze seks zaglusza dotarcie sie charakterów, itp. I na koniec walnal porównaniem. „Seks przed slubem, to próba nastrojenia gitary elektrycznej przy wlaczonym wzmacniaczu”. Jak ktos nie ma sluchu, to owszem, nie uslyszy, ze cos brzmi nie tak, tylko bedzie dalej rzepolil kakofoniczny metal. Tylko dlaczego zakladac, ze kazdy ma debowe ucho? 🙂
Tak mi sie przypomnialo.
A co do rzezby – kiedys z parafiny wyrzezbilem taki ladny falliczny ksztalt. Nadawalby sie dla samotnych dziewczat jak najbardziej. :)))
Z ksiedzem to nie ma co rozmawiac o tych sprawach, kilka lat kodowania jest nie do przeskoczenia w zaden sposób. No chyba ze ksiadz dopusci do siebie Boga, wtedy zrozumie ze to w co uwierzyl to klamstwa.
Ja mam problem z wyrazaniem siebie, ale czasami mi sie udaje- przy pomocy elektrycznej gitary:) A gitare elektryczna mozna i trzeba nawet stroic przy wlaczonym wzmacniaczu, skad ten pleban wzial takie porównanie 😀
Mozna by urzadzic pokaz mody na którym modele i modelki by nosily stroje czy tez kostiumy w które ubieraja sie wyznawcy róznych religij, sciezek duchowych, kaplani, mistrzowie, mnisi. Na przyklad struj muzulmanina, struj faceta odprawiajacego katolicka mesze czy jakas inna, struj Sajbaby itp i td. To byl by prawdziwie duchowy pokaz mody. A pózniej mozna by urzadzic bal przebieranców.