Wstyd odczuwamy zbyt często. Wstyd w normalnym życiu, w normalnych sytuacjach jest czymś nienormalnym, chorym. To zaprzeczenie idei że jesteśmy piękni, świetliści, cudowni, bo tacy naprawdę jesteśmy.

Jest zrozumiałe ze gdy puścimy bąka w zapelnionym autobusie, wstydzimy się, ale na tym koniec. Postanowiłem że zrobimy sobie kochani ćwiczenie, która wam da dziś wiele radosci i was oczyści. Ale najpierw mistrz wam wyzna wam pierwszy swój wielki wstyd, żebyście nie myśleli sobie, że tylko wy robicie gafy. Gafy robił każdy z nas, i pewnie zrobi jeszcze niejeden raz 🙂

4 klasa liceum, trzymałem na kolanach dziewczynę pierwszy raz w życiu, w autobusie. Mdlałem ze wstydu a autobus wlókł się niemiłosiernie wolno. Blagalem Boga aby się zepsuł i żebym mógł wstać. Do dzis się pocę ze strachu jak to sobie przypomnę. Na weselu pocałowalem kolegę w policzek zamiast podać mu rękę. Bzykałem się z kobietą i zwiotczał mi siurek. Na studniówce byłem bez dziewczyny i całą noc siedziałem przy stole, aż koledzy się zlitowali i dawali mi dziewczyny swoje do tańca żebym nie siedział, a one nie chciały i ja to widziałem, ale musialem tańczyć bo wstydzilem się odmówić. To był koszmar 🙂

Kochani. Teraz robicie tak. Tworzycie nowy mail na jakimś portalu, piszecie do mnie ANONIMOWY długi list. Nie podpisujecie się, po prostu napiszcie swoje najstraszniejsze wydarzenie w zyciu. Gwałt? przemoc? nienawiść?

Ja to czytam, i po przeczytaniu kasuję. Co to da? wywalicie to z siebie, a jednocześnie zostajecie całkowicie anonimowi. To wam wiele pomoże, sami zobaczycie. Listy piszcie na – mareczek_28@poczta.onet.pl