Nasze życie, którym żyjemy bez głębszych refleksji, idąc za społecznymi instynktami i żyjąc tak jak nam powiedziano że trzeba żyć, i myśląc tak jak nas nauczono myśleć, są trzy zdarzenia które przebudzają nas z tego koszmarnego snu w którym istniejemy.

Nienawidzimy ich, boimy się, właśnie dlatego że nas policzkują, zaspanych, półprzytomnych. Bronimy się przed tym, chcemy spać nadal, zrzucamy budzik, odpychamy budzącego. Ale On w trzech osobach przychodzi wcześniej czy później. Pierwsze zdarzenie to śmierć innych ludzi, która unaocznia nam w pełnym grozy uświadomieniu, że to czym jesteśmy nie jest wieczne, i może się skończyć za chwilę, a nawet w tym momencie. Drugie zdarzenie, to noc w której do głosu dochodzi nasza pierwotna, zabobonna część Ja, przejmująca władzę nad naszym postrzeganiem, i wypychająca racjonalny umysł na pustynię lęku. Rzadko kto, będąc sam w nocy w lesie, czy na cmentarzu, zaśmieje się z duchów, czy też pożartuje z Szatana. Nie wierzysz? to spróbuj. Ale weź pieluchę, oszczędzi Ci to pewnych przykrości. Ale oto nadchodzi dzień, i śmiejemy się z tych lęków. Ale do czasu – gdy nastanie noc, z podziemnej jamy wypełza ciemność, znacznie ciemniejsza niż otaczający nas mrok.

Trzecie zdarzenie – sen. Jesteśmy na jawie, siedzimy wygodnie w fotelu, przysypiamy. Nagle jesteśmy w strasznym miejscu, w katowni, gdzie zbliżają się do nas bestie rodem z najgorszych horrorów, a my nie możemy uciekać bo nasze nogi sa jak z ołowiu, tak strasznie ciężkie. Budzimy się przerażeni wrzeszcząc ze strachu, jest ciepło, jasno, miło. Znowu zasypiamy, i widzimy piękną, bezkresna łąkę, cudowna muzykę której nie się w zaden sposób opisać, czujemy się wolni, szczęśliwi, lecimy nad pachnącą ziemią w poczuciu nieopisanej ekstazy. Nagle się budzimy z uśmiechem, i jest jasno, ciepło, miło – ale nie tak miło jak we śnie. A tak naprawdę, to te porównanie jest takie ze tu jest piekło w porównaniu do tamtej rozkoszy ze snu.

Więc co jest prawdą? w każdym śnie byliśmy realni, świadomi siebie i swych uczuć. Co jest prawdą a co iluzją? teraz jest prawda? ale w śnie też myśleliśmy że ten sen jest prawdą, a to życie wydawało się nam snem, było zmaglone i odległe.

Tak. Właśnie takie trzy zdarzenia wyrywają nas ze schematów w których żyjemy. Uświadamiaja Ci że ziemia po której chodzisz jest tylko iluzją. Tak naprawdę jesteś linoskoczkiem. Idziesz po cienkiej linie, a obok Ciebie jest tylko bezdenna przepaść, w którą w każdej chwili możesz spaść. Przebudzenie jest uświadomieniem sobie tego, spaleniem tych tekturowych dekoracji wokół Ciebie które dają Ci wrażenie stałości i spokoju. To wszystko kłamstwo, iluzja.

A oto te tekturowe plansze, które uważasz za prawdziwe, tak bardzo, że czasem zabijasz dla nich – pieniądze, szacunek społeczeństwa, pozycja społeczna, wiara w daną religię, w rząd, w to że jesteś taki jak Ci wmówiono w dzieciństwie że jesteś. Myślisz ze to jest trwałe, mocne? spójrz na cmentarz – oni wszyscy też tak myśleli, ale koniec końców wszyscy z nich, co do jednego, zauwazyli z przerażeniem że to to tylko papier, który łatwo przemaka i się kurczy – a jeszcze łatwiej płonie.