Podróże kształcą, mawiają niektórzy. A i owszem, ale nie tylko kształcą i relaksują, ale są czymś co wprowadza świat w nową erę, gdzie przez złudzenia nienawiści i lęków coraz bardziej wyłania się w ludzkich umysłach miłość i wolność. Im biedniejszy był świat, tym możliwości podróżowania bardziej ograniczone. Za dawnych czasów wycieczka do innego miasta koniami była ze względu na koszta podróży i ogólną biedę czymś bardzo luksusowym, dostępnym dla niewielu szczęściarzy. Podróże do innych państw przysługiwały tylko wagabundom o silnych nogach, łupiącym wioski i gwałcącym dziewki i kozy armiom, nielicznym bogaczom i możnowładcom. Dla zwykłego przeciętniaka podróż po żniwach do karczmy i bełkoczący powrót na ramieniu wściekłej żony do chałupy to była jedyna z dostępnych możliwości turystycznych.

Wraz z rozwijającymi się możliwościami transportowymi ludzie zwiedzają świat, poznają inne kultury, innych ludzi. To bardzo utrudnia możliwość prowadzenia przyszłych wojen, ponieważ wojna zaczyna się od wzbudzania propagandowymi działaniami nienawiści i strachu wobec obcych. A jak go teraz wzbudzic? Czy przeciętny Niemiec oprócz tego że jest prostakiem i puszcza bąki przy stole zasługuje na nienawiść? Czy jedzący makaron Włoch moze dzięki propagandzie stać się bestią? Czy wmówi mi ktoś że murzyn jest demonem? Mi na pewno nie, byłem, widziałem. A gdybym nie widział? Mogliby mi namieszać, w końcu czarny, skoczny, podobny do małpy. Wiele Pań będących na wycieczkach zagranicznych też potwierdzi że murzyni i arabowie to mili chłopcy, tacy gorący i namiętni, mili, kupuja prezenty i kwiatki, komplementują, a chcą tak niewiele w zamian, w nocy, gdy mąż śpi nieprzytomny bo all inclusive oznacza darmowe drinki i jedzenie do woli, czego żaden szanujący się Polak nie zignoruje, napychajac sobie kieszenie jedzeniem które na drugi dzień zgnije a żołądek alkoholem który będzie zwracał trzy kolejne dni górą i dołem.

To co mnie zawsze wzrusza gdy o tym myślę, to sytuacja z pierwszej wojny światowej gdy w czasie wojny pozycyjnej w Boże narodzenie nastąpiło coś pięknego. Ale zanim to napiszę, chcę w minimalnym chociazby stopniu oddać Państwu warunki walki pozycyjnej. Polega ona na siedzeniu miesiącami w okopach i strzelaniu do siebie. Proszę sobie wyobrazić wąskie okopy, smród niemytych miesiącami ciał, odmrożeń, zakażeń, nieustający ryk i grzmot potęznych armat i moździerzy, wrzaski rannych ludzi, wszędzie leżą części ciała, jelita, serca, tkanki płucne, porozbryzgiwane mózgi, poszarpane kończyny a także wszechogarniający odór kału z rozdartych pociskami jelit młodych chłopców walczacych w imię Boga, ojczyzny, czy czegokolwiek w co tylko uwierzyli. W tym potwornym hałasie przerwanie ostrzału artyleryjskiego jest straszne, gdyż mózg przyzywczajony do hałasu nagle odczuwa przerażającą ciszą która normalnie jest błogosławieństwem, ale na froncie jest tylko preludium do kolejnego spektaklu grozy i obrzydliwości. Po zakończeniu ostrzału charczenie konających mężczyzn, i gardłowe piski młodych chłopców na równi z twardymi weteranami tonącymi we własnej krwi, moczu i fekaliach wylewających się z rozprutego brzucha i przeraźliwie wołających mamę wpatrując się rozpaczliwie powoli gasnącymi, zachodzącymi bielmem oczyma w kolegów którzy nie są w stanie im pomóc, uderzają z siła tajfunu w uszy tych co żyją, jeszcze żyją. Wszędzie brud, wszy, choroby, przeziębienia a wychylenie się z okopu oznacza śmierć od kuli snajpera. Jedyne co istnieje to ziemia, coraz bardziej nasiąknięta patriotyczną czerwienią krwi i kałem, wszechobecna ziemia. Do tego strach o życie, ciągły ból ciała, głód i pragnienie, rozpacz na myśl o końcu tak krótkiego życia, niespełnionych nadziejach, o starych rodzicach zostawionych w domu na pastwę losu i bombardowań, o żonie i dziecku o którym się marzy by wziąść je w objęcia na jawie i śnie, posłuchać perlistego śmiechu ukochanej córeczki, której wojna brutalnie zabrała ojca a matkę zmusiła do życia w nędzy i niekończącego się lęku o przeżycie.

I w tej koszmarnej sytuacji staje się prawdziwy cud, duchowo znacznie potężniejszy niż lewitacje, bąki pachnące fiołkami i wszelakie remisje rakowe. Opowiada o tym francuski film Boże Narodzenie. Podczas I wojny światowej w okopach żołnierzy francuskich, angielskich i niemieckich doszło w Wigilię do spontanicznego zawieszenia broni. Za zawieszeniem morderczych czynności stała kobieta, duńska śpiewaczka Anna Sorensen, sprowadzona siłą w pobliże okopów przez Niemców i pragnienie pokoju w duszach żołnierzy rozbudzone przez święta. Gdy zaśpiewała Cichą noc, ucichły karabiny i działa, żołnierze wyszli z okopów, wysłuchali kolędy, a potem uczestniczyli we wspólnej mszy, dzielili się opłatkiem, częstowali papierosami i śmiejąc rozegrali mecz piłki nożnej. Na te krótkie chwile w sercach ludzi skazanych na śmierć i kalectwo zagościła radość i miłość, poczucie więzi między wszystkimi ludźmi niezaleznie od tego jaki noszą mundur czy czapkę, a zniknęły podziały, nienawiść i walka. Niestety, gdy dowództwo dowiedziało się o tym nastąpiło wznowienie działań wojennych i Ci którzy grali ze sobą w karty, śmiali się i bawili znowu zostali wrzuceni w wir walki w imię Boga, państwa, i czego tylko propaganda pracująca na zlecenie tłustych świń na szczytach władzy nie wymyśli. Co by to było gdyby ludzie nie chcieli walczyć ze sobą? Co z bankierami którzy zarabiali na kredytach udzielanych na zakup broni i w znacznej części ponoszą winę za rozpętanie wojen dla zysku? Kilkaset bankierów żyjących jak pączki w maśle, popijających szampana w luksusowych posiadłościach a za to wszystko miliony młodych ludzi ginące w mękach, bieda, przemoc strach i wszechobecna nienawiść – a w tle łzawe piosenki o miłości do ojczyzny, do Pana Boga, ballady o bohaterach a jako akompaniament wrzaski umierających mlodych wyksztalconych, czyli bezwartościowego, oszukanego mięsa armatniego ginącego za luksusowe dziwki dla bankiera i złudzenie władzy dla polityka który czuje się nikim i wierzacego że jak będzie miał więcej ziemi to te paskudne w nim uczucie że ma mało zniknie. Ale nie zniknie, ono nigdy nie znika.

Dzięki coraz popularniejszym podróżom i internetowi nie da się już wmówić ludziom że inni są źli. Chociaz jak slucham niektórych chrześcijan twierdzących że ewolucja jest bzdurą i grzechem bo w biblii pisze że ziemia ma 6 tysięcy lat, a kości mające miliony lat zostaly podłożone przez Boga by sprawdzić ich wiarę, to ja po prostu tracę wiarę w ludzkość. No cóż, jeden sposób na oszukanie ludzi przez cwaniaczków i posłanie ich na wojnę dla ich pieniędzy już nie działa, trzeba będzie wymyslić coś innego. I wymyślą moi drodzy Państwo, juz wymyślili.