Lecz ci, co zaufali Panu, odzyskują siły, otrzymują skrzydła jak orły; biegną bez zmęczenia,bez znużenia idą.  
Księga Izajasza 40, 31

To zdarzyło się wiele lat temu; trenując ćwiczenia energetyczne huny, odczułem wreszcie na własnej skórze to o czym tak wielu wspaniale pisało. Oczywiście nie wszyscy tak dobrze o tym pisali, katoliccy pasterze straszyli Szatanem i złymi siłami. Ale że poznałem dość dobrze od podszewki na sobie działania kleru, tak więc nie zwracałem więcej uwagi na zatroskanych mną egzorcystów i teoretyków świętej, papierowej książki, którym trzeba dawać pieniądze by z głodu i chłodu nie pomarli. Do rzeczy; zagarniało się dłońmi wizualizowaną energię z dołu od ziemi poprzez nogi, tułów i szyję, by wytrysnęła jako wyobrażona fontanna przez czubek głowy. Nie jest istotne jaki wykonuje się rodzaj ćwiczenia, o jakiej nazwie i kto je stworzył. Ono działa niezależnie od ruchów dłoni, ciała – to co co jest ważne, to wyobrażanie sobie jak nabardziej realnie przepływu przez ciało silnej energii, mocy, elektryczności, a rytuał (czyli odpowiednie ruchy dłońmi itd.) ma wzmocnć wrażenie realności, co wzmacnia i przyśpiesza cały proces. Rytuał umożliwia powstanie w Tobie wiary, ponieważ wiara jest źródłem napędowym wszystkich sukcesów. Kiedy byłem berbeciem, sikałem w łóżko. Pomijam przyczyny, ważne że wujek który był dla mnie autorytetem (w istocie był kanalią, zabrał mi pół mieszkania po dziadku które mi się należało, ale jako dziecko tego nie wiedziałem) powiedział że jak włoży się cebulę pod poduszkę, przestaje się sikać w czasie snu. Oczywiście zadziałało, i nigdy już nie sikałem w łóżko. Wiemy że cebula nie ma takiej mocy, natomiast posiadałem ją ja sam. Wiara w cebulę uruchomiła proces zdrowienia. Ludzie wierzą w bożki, święte książki, figurki, owady, pioruny – one nie mają mocy, ta jest w człowieku i uruchamiana jest wiarą. To Bóg w nas.

Pan jest moim pasterzem: niczego mi nie braknie, pozwala mi leżeć na zielonych pastwiskach.

Efekt ćwiczenia? wspaniałe poczucie rozluźnienia, euforii, cały obraz świata wydawał się iskrzyć żywotnością. Ciało wydawało się być jedną wielką przyjemnością. Kiedyś w czasach grzesznej młodości kilka razy wziąłem amfetaminę, więc śmiało mogę porównać te doświadczenie – stan wywołany naturalnie był głębszy euforycznie, i pełen wzniosłej, radosnej ciszy. Stan po amfetaminie był pełen gonitwy myśli, bełkotu umysłu powiązanej oczywiście z silnym pobudzeniem. Można to porównać – naturalna energia jest jak tir, a amfetamina daewoo tico w zderzeniu czołowym. Jest po prostu znacznie przyjemniej, narkotyki się chowają. Stan ten trwa przez kilka minut (przynajmniej u mnie) a zostawia po sobie miłe dreszcze w ciele. Po dziś dzień nie umiem go wytworzyć na życzenie, co mnie autentycznie smuci. To udaje się niezwykle rzadko, i do końca nie wiem jakie czynniki go wywołują. Na pewno konieczny jest ruch przed ćwiczeniami by ciało było „wybiegane”, świeże powietrze, najedzenie ale nie przejedzenie (współczesny człowiek zatracił już zdrowe poczucie najedzenia) dobry stan zdrowia, spokojna atmosfera i co najważniejsze spokojny umysł. Liczy się też co najmniej dwudniowa abstynencja od alkoholu w wypadku picia „na humor”, i co najmniej tydzień w wersji „na ostro”. Czytałem że alkohol zaburza facę REM, a ta jest odpowiedzialna za odczucie wyspania się, regeneracji psychicznej, więc bardzo możliwe że alkohol (nie wspominam nawet o narkotykach) coś rozreguluje w mózgu, co uniemożliwi doświadczenie tego stanu. Na pewno dzień dwa przed próbą, warto nie mieć wytrysku; to moja obserwacja, nie wiem czy jest do końca prawdziwa. Podejrzewam że warto trzymać się tego zalecenia na początku przygody z ćwiczeniami energetycznymi, a później po pewnej wprawie nie będzie to miało większego znaczenia.

Podkreślam że warunki mogą być inne tylko ja ich nie znam, traktujcie więc swobodnie i lekko to co piszę, a nade wszystko szukajcie sami tych zależności; co dwie głowy to nie jedna. Gdy zastosuje się wizualizację ruchu energii poprzez ciało, i nie oczekuje na ten stan, on najczęściej przychodzi. Energia jest jak dziewczyna. Zależy Ci, to masz jak w banku że Cię zignoruje. Trzymaj na dystans a przybędzie – by kusić i zniewalać Twą duszę pocałunkami. Ale jak nie oczekiwać takiej rozkoszy? te oczekiwanie tworzy presję, a przy niej niemożliwe jest doświadczenie tych rozkosznych dreszczy. Ta energia jest cicha, spokojna, sprawia że człowiek jest naprawdę zadowolony i szczęśliwy, istnieje w stanie rozkosznej euforii i glębokiego zadowolenia. Myśli gdzieś pierzchają, a miejsce wokół nas jakby spowijała magiczna mgiełka z czasów dzieciństwa, kojarząca się z radosnymi świętami, magicznymi wierzeniami, skrzatami, krasnoludami, świętymi gajami, zacisznymi norkami gdzie mieszkają magiczne, mówiące po Polsku zwierzęta. Jest to coś bardzo pięknego, po prostu na chwilę – znika umysł, a przed nami ujawnia się skryta pod szalonym galopem myśli bajkowa rzeczywistość. Ona jest zawsze tutaj, lecz schowana pod nieustającym wewnętrznym monologiem. Energetyzacja to wybicie na jakiś czas przerwy w tym stanie bełkotu wewnętrznego, gdzie jedna myśl pogania drugą. Raj jest tu i teraz, niebo jest właśnie w tej chwili, a ćwiczenie pozwala Ci to dostrzec.

Prowadzi mnie nad wody gdzie mogę odpocząć, orzeźwia moją duszę. Wiedzie mnie po właściwych ścieżkach przez wzgląd na swoją chwałę.

Energia. Nieważne jak ją nazwiesz, chi, prana, mana. Ona jest wokół nas, a drogę ku niej otwiera tylko nasza wyobraźnia. Stan wzorcowy istnienia człowieka, to właśnie doświadczenie które opisałem powyżej. Tak powinno być codziennie, i tak potencjalnie mogłaby współistnieć cała ludzkość – w stanie rozkoszy i euforycznego spokoju. Ziemię wtedy wypełniałyby piękne ogrody, dzieła sztuki i pootwierane na oścież drzwi domów, bo kto by chciał coś ukraść, skoro byłby w stanie pełni i ekstazy? masz już wtedy wszystko, cóż możesz jeszcze mieć? Stan dla zwykłego człowieka wręcz drastyczny, porażający jak prąd z gniazdka. Moim zdaniem Jezus znał prawdę, i wiedział o tym że dostępu do tego wspaniałego stanu bronią pewne mechanizmy istniejące na ziemi. Tak więc człowiek jest podobny Bogu – pamiętaj że to co mną wstrząsnęło, było tylko chwilowym przepływem prany, a człowiek ma znacznie większe możliwości. Można kąpać się w znacznie większej błogości – codziennie na jawie i śnie, w każdej chwili swego życia. Chyba nie umiem sobie tego wyobrazić, ta rozkosz jest wstrząsająca. Jednak istnieją siły, którym taki stan rzeczy jest nie na mackę – ponieważ ich paliwem jest energia negatywna a rozkosz generowana przez ludzkość, oznaczałaby ich koniec.

Czy człowiek może być ciągle szczęśliwy? oczywiście że tak. Dowodem na to jest fakt, że olbrzymia ilość ludzi jest ciągle nieszczęśliwa. Cierpią non stop; mają zdrowie, ubranie, co jeść, ale cierpią. Bo nie mają Ipoda czy co aktualnie promuje się jako modne i koniecznie potrzebne. To ich decyzja, a za nią idzie reakcja hormonalna organizmu. Ciało może produkować hormony nieszczęścia całe życie, od rana do wieczora. Nie ma problemu! może też produkować hormony euforii, także żaden problem. Od strony ciała, nie ma żadnych przeciwskazań. Problemem jest umysł, a raczej to co na niego wpływa.

Wahadła

DEIR nazywa te istoty meduzami, Vadim Zeland wahadłami, ezoterycy i okultyści egregorami, demonami, myślokształtami i istotami energoinformacyjnymi. I jak zwał tak zwał, jednak oczywistą oczywistością jest że takie demoniczne struktury istnieją. Badacze tego tematu kłócą się co do ich stopnia świadomości; jedni twierdzą że są inteligentne, inni że nie, kolejni że są to całkowicie zautomatyzowane systemy. Ja szczerze mówiąc nie mam na ten temat zdania, a jakbym miał postawić pieniądze, stawiałbym na pewien typ ograniczonej świadomości; jak człowiek w stanie hipnozy, nakierowany mocno na jeden cel. Ta istota to oczywiście nie człowiek, ale czy podlega prawu reinkarnacji jak ludzie? nie mam pojęcia. Jednak jak każdy system jest tylko z pozoru zły, a kryje w sobie doskonałość Boską prowadzącą ku oświeceniu. I przyznam, jest to ścieżka wyboista, bolesna. Po stokroć.

Chociażbym przechodził przez ciemną dolinę zła się nie ulęknę, bo Ty jesteś ze mną. Kij Twój i laska pasterska są moja pociechą.

Każda myśl i emocja człowieka jest energią, której nasze zmysły nie dostrzegają. To nic nowego, ponieważ nasze zmysły naprawdę postrzegają mało rzeczy z istniejącej rzeczywistości. Taki nietoperz postrzega wszystko radarem, a niezliczone zwierzęta widzą w zasadzie te same rzeczy, ale w zupełnie inny sposób, zależny od wykształconego przez ewolucję zmysłu. Można się kłócić czy taka energia istnieje, chociaż nie ma to sensu – niektórzy ją czują szóstym zmysłem, inni widzą (widzenie aury), a kolejni uważają że skoro jej nie widzą i nie czują to nie istnieje. Ja ją czuję, ale nie mogę powiedzieć czym, ponieważ nie istnieje nazwa którą można by to określić – być może to szósty zmysł. Podobno można wyćwiczyć te czucie ćwiczeniami (proszę wyobrazić sobie że rozciągacie się swoim ciałem na cały pokój, osiedle, miasto. A teraz się proszę skurczyć do rozmiarów szpilki, bakterii, atomu). Czuję pewne energie, a także mam niekiedy myśli o kimś kogo widzę, a informacja okazuje się być zawsze właściwa. Nie jest to nic specjalnie przyjemnego, ludzie w swojej masie są odczuwani w sposób obrzydliwy. Kiedy znasz wzorzec idealny czyli doświadczenie Boskości, zetknięcie z tłumem ludzi wracających w niedzielę z kościoła jest czymś wstrętnym. Nie ma żadnej różnicy z tłumem, który jest na wyprzedaży w hipermarkecie. Ktoś kto nie zna wzorca (a ja kilka razy go doświadczyłem) uzna że jest to coś normalnego. Otóż nie. W świecie astralnym (czyli niższym duchowym) trwa okupacja ludzi na tej planecie. I niekoniecznie musi ona być widoczna na poziomie materialnym, jednak ludzie już w swoim umyśle są uwięzieni, zafiksowani na złych przekonaniach i wzorcach. Podkreślmy że świat wokół nas to bakterie i wirusy, które tylko czekają aby nas zniszczyć. Czy to widać? nie. Czy to znaczy że bakterie i wirusy nie istnieją? może inaczej – wszystko wydaje się być stałe, niezmienne, podczas kiedy wiemy że wszystko się rusza, cząsteczki tańczą pogo tak szybko, że sprawia to wrażenie całości. Cząsteczki widać? nie. Istnieją? jasne. Wszystko wydaje się być twarde i pełne, np. metal, drewno – a przecież tam są gigantyczne puste przestrzenie – widać je? nie. Podobnie jest z energią. Ona jest, tylko jej nie widać ani póki co, nie można niczym wykryć.

Jezus

Na świecie pojawia się Jezus i rzuca fajną ideę – miłość jest super, radość życia, religia z kapłanami to wcielone diabły, nasz stwórca nas bardzo kocha, taniec, śpiew i zabawa. Ten pomysł podoba się facetom (a nie podoba kapłanom) więc wszyscy promieniują z siebie tę samą emocję, nadają na tej samej fali – nawet kapłani którzy nienawidzą, bo nie liczy się emocja, tylko na jakiej fali nadaje, stosunek do czegoś. I ta właśnie połączona energia z początku kilkunastu osób, nie znika gdzieś w szalecie czasoprzestrzeni, lecz na mocy nieznanego mi prawa duchowego w którymś momencie zmienia się w półświadomą, energetyczną istotę – drodzy Państwo, właśnie powstał potwór, powitajmy go głośnym klaskaniem (czytelnicy klaszczą jak przy lądowaniu samolotu w Tunezji). Z początku ta istota jest bardzo słaba, ponieważ siłę meduzy określają dwa czynniki – ilość ludzi oddających jej energię (im więcej tym lepiej dla niej) oraz jakość tej energii (im niższa, negatywniejsza, tym lepiej dla niej).

Nie mam pojęcia o co chodzi

Nie mam pojęcia dlaczego tak się dzieje. Wygląda na to że z jakiejś przyczyny takie są prawa tego świata, a meduzy tworzą jakby duchowy mózg każdej większej struktury ludzkiej i zwierzęcej. Każda struktura a więc religie, państwa, organizacje, sekty – mają swoje meduzy, egregory. I nieważne jak one wyglądają, gdyż istnieją w świecie astralnym gdzie nasze pragnienie rysuje obrazy. Meduza jak opisuje Zeland, ma dwa tryby istnienia. Stabilizacja (czyli nabieranie sił) i walka z innymi meduzami aż do ich zniszczenia. Stąd więc obserwujemy walki idei, rzezie i straszne wojny. Pod szczytnymi hasłami rozlewa się krew, a co najważniejsze – energię. Ta jest pokarmem dla meduz, a im jej więcej i niższa jakościowo, tym lepiej dla meduzy. Ludzie się mordują, i walczą o nieprawdziwy cel, błędne idee, ponieważ wahadłom chodzi jedynie o energię jak najniższej jakości.

Jezus z chłopakami idą i nauczają fajnych rzeczy, a biedni ludzie z kompleksem niższości chętnie słuchają o niebie po śmierci, i o tym że wszyscy są równi wobec Boga. W tamtych czasach biedak nie miał szans na lepsze życie, a był tylko śmieciem i mięsem armatnim dla możnych tego świata, czyli jak to nazywa Zeland, faworytów wahadła. Ludzie więc przyjmowali nauki Jezusa, i myśleli dzięki nim na tej zamej wibracji co i on. Meduza się więc rozrastała, potężniała, jest w okresie stabilizacji. Meduza jest takim specyficznym bankiem energii, którą ma od ludzi. Jak to działa? Jezus idzie z uczniami, i zatrzymują się przy grzeszniku – dziwce, celniku, kogo tam wtedy uważali za złego człowieka. Mówią mu te fajne, ciepłe rzeczy, a Meduza w tym czasie robi zastrzyk energii w ciało duchowe grzesznika. Ten słysząc co mówią mu ci ludzie, odczuwa silną eufoię, szczęście, zachwyt – takie są efekty działania nadwyżki energii życiowej, którą opisywałem na początku tekstu. Grzesznik nie umie jej wykorzystać, nie zna jej nawet, ale przez te działanie kojarzy słowa Jezusa z czymś wspaniałym. Sieć się powiększa o kolejną biologiczno – duchową bateryjkę, która emituje energię na częstotliwości jednej idei, a meduzie inwestycja zwraca się po stokroć. Po jakimś czasie meduza tak wzrasta, że nieuniknionym staje się walka z istniejącym na tym „terenie” obowiązującym wahadłem. Powstaje walka między egregorem Żydów a nowo powstałym chrześcijańskim. I nieważne że to sami Żydzi wymyślili pełne cierpienia chrześcijaństwo, by rozsadzić od środka Rzym. Te fakty zupełnie nie mają znaczenia – nawet jeśli stworzono pewną destrukcyjną ideę, to ona na poziomie duchowym (astralnym) stworzyła meduzę. Czy specjalnie czy nie, nie mam pojęcia. Zakładam że ludzie na szczytach kapłaństwa w tamtych czasach, musieli doskonale znać te magiczne zasady. Czytając różne stare pisma i wiedząc co wiem, mam pewność że już tysiące lat temu wiedziano co się robi, po co i jakie są tego skutki. Motłoch widział tylko to co na zewnątrz, a sens i prawda była przed nim ukryta. Bo i kto wtedy by uwierzył w meduzę?

Hitler musiał przegrać

Z jakichś względów (być może moc Jezusa która go powołała była tak wielka) nowy egregor był znacznie silniejszy. Zadziałał tu jeden ciekawy mechanizm. Wiecie dlaczego Hitler musiał przegrać? ponieważ miał za mało bateryjek. By stać się bateryjką egregora nazizmu, trzeba myśleć jak reszta, stać dumnym członkiem rasy Panów, a by tak się stało trzeba było urodzić się Niemcem. Nie można było stać się nim przez przyjęcie Niemieckiego obywatelstwa, można było zostać co najwyżej volksdojczem. Tymczasem wahadło komunizmu i chrześcijaństwa zrobiło coś znacznie sprytniejszego – nie przez urodzenie na danym kawałku ziemi dzieliło ludzi, a przez przyjęcie pewnej idei. Tak więc z założenia nazizm był skazany na porażkę, i dlatego musiał przegrać z egregorem komunizmu. Komunistą czy chrześcijaninem stawałeś się przez akt woli, nazistą tylko przez urodzenie. Podobnie z Żydami – każdy kto nie był Żydem, był przez nich pogardzany i traktowany jak „bydło bez duszy”. Brakowało baterii. Tymczasem chrześcijaństwo rozwijało się w szybkim tempie. Ten kto się z nim zetknął, dostawał zastrzyk energii i od tej pory kojarzył je wspaniale, czuł że w nim jest sens życia. Z czasem nauki kleru pełne poczucia winy i ubóstwienia cierpienia, zamieniły ludzi w idealne maszyny do wytwarzanie negatywnej energii, pod sztandarem rzekomego Boga miłości. Spójrzcie jakie to było w istocie genialne; najpierw miłość, euforia, szczęście – czyli objawy nadmiaru energii życiowej. Później meduza poprzez swoich ludzi (faworyci wg. Zelanda) nauczali o cierpieniu, tworzyli grzechy, czyli skupiali uwagę ludzi na czymś niskim, złym. Jeśli Jezus przyszedł na ziemię, jego celem było uwznioślenie ludzkości, sprawienie by ta myślami i ideą wznosiła się na wyżyny piękna. Wahadło gdy zyskało moc, zmieniło te cudowne dążenia i doprowadziło do czegoś odwrotnego – ludzie zamiast skupiać się na szczęściu, koncentrują swoje mysli na cierpieniu, upodleniu, drodze krzyżowej, męce za nasze rzekome grzechy. Bóg, miłość i piękno, sprytnie zmieniono w rynsztok. Od tej pory mówisz miłość, a emitujesz energię sztucznej pokory, wstydu, grzechów, poczucia winy i kompleksów. Produkujesz zdrowe jedzenie dla meduzy.

Wahadło gdy stanie się potężne, ma tylko dwa cele – rozwijać się (inwestować i jeść energię) oraz zniszczyć całą konkurencję. Co więc czyni w tym celu? wykorzystując podłączenie do każdego „swojego” człowieka, inwestuje swoją energię by ten był nieszczęśliwy. To zapewnia paliwo potworowi. Np. wahadło katolicyzmu, bardzo potężne. Co chwila jakaś część energii idzie na to by katolik miał w życiu źle; np. tworzy się ideał męczennika, albo zaleca kontemplowanie męki Pańskiej – człowiek więc zaczyna nadawać na częstotliwości bólu, cierpienia, poczucia winy, niespełnienia, i o to właśnie chodzi, energia płynie. Czasem wahadło tak ustawia sytuacje, by człowiek został pobity, okradziony, nawet ktoś umarł – transfer energii staje się coraz większy. Im człowiek jest bardziej cierpiący, tym meduza ma więcej energii. Szczęście oznacza koniec oddawania swojej energii. Meduza nie może na to pozwolić, bo to oznacza koniec jej istnienia. Im bliżej jesteś Boga prawdziwego, tym meduza mocniej na Ciebie wpływa, a Ty mocniej cierpisz.

Konsekwencje

Dla człowieka ma to dwie konsekwencje. Im bardziej cierpi, tym odleglejsze staje się dla niego korzystanie z energii która jest wszędzie. Będąc na sznurku meduzy, nie może korzystać z przyrodzonego każdemu człowiekowi prawa do szczęścia i spełnienia. Nie może bo człowiek szczęśliwy, przestaje być bateryjką. Meduza działa tylko na negatywnej energii. Dlatego każda ludzka „przyjemność”, to oszustwo meduzy. Weźmy taki alkohol – gdy go pijemy, euforia nie jest jego skutkiem, a meduza daje chwilowy zastrzyk energii. Alkohol jest dla człowieka wstrętny i ohydny, to trucizna. Ale ponieważ daje przyjemność i rozluźnienie, ludzie go piją. Rozluźnienie jest efektem energii udzielonej przez wahadło a nie efektem trunku. Po truciźnie chorujesz, rzygasz i srasz, często jednocześnie. Jest negatywna energia? choroby? nałóg? oczywiście, o to chodzi. Tak samo jest z papierosami, słodyczami, hazardem i nałogowym waleniem konia. Te sprawy są tylko dlatego przyjemne, że meduza je tak ustawia. Najpierw dostajesz chwilową euforię po tym, gdy mocno się zatrujesz. Później emitujesz cierpienie, i inwestycja się zwraca. Genialne! Dlatego też Zeland mądrze zauważył, że najzdrowszy jest witarianizm. Meduza przy jedzeniu warzyw nie daje zastrzyku energii, bo ta inwestycja się nie zwróci, warzywa nie są trucizną. Człowiek zje marchewkę, nie zaszkodzi sobie więc po co mu euforia? inwestuje się tylko w rzeczy które szkodzą i są niezdrowe. Dlatego Zeland zaleca, by odrzucić precz wszystkie nałogi, które drenują nasze duchowe ciało z energii dla potwora. Są to kredyty, a mając je zaciągnięte nie można stworzyć nic wielkiego. Nie ma energii, bo cała idzie dla meduzy. A ta energia to zdrowie, radość z życia, głód życia i radowanie nim. Bez energii to absolutnie niemożliwe, a mając nałogi oddaje się ją. To trucizny, a przyjemność jest złudzeniem wynikającym energii meduzy.

Warto także wiedzieć, że człowiek który się wyzwala z wpływu meduzy, może zostać w różny sposób atakowany. Pracując w koncernie (to już meduza), wszyscy są jej bateryjkami. Meduza kontroluje wszystko i wszystkich, jeśli więc dajesz mniej energii niż zwykle, możesz liczyć się z nieprzyjemną sytuacją, personalnym atakiem, przykrym zdarzeniem. Pierwsza więc sprawa to zmiana diety (niekoniecznie na witarianizm, ale na pewno nie mięso) i odrzucenie słodyczy, papierosów, narkotyków i alkoholu. Druga? meduza działa na jednej zasadzie – daje Ci idola, fałszywy cel. Dążąc do niego po prostu cierpisz, i o to chodzi. Ciekawa porada od Pana Zelanda – jeśli już musisz pić czy palić, w trakcie euforii (to zastrzyk energii meduzy) wyobrażaj sobie TYLKO miłe rzeczy których chciałbyś doświadczyć. Kreacja będzie wzmocniona przez dodatkową energię.

Polityczne manifestacje, mecze piłkarskie, wielkie tłumy – to zawsze jest kontrolowane przez jedną z meduz. Euforia to kredyt od meduzy, a później następuje spłata. Np. kibice piłkarscy w euforii (którą tak wspaniale się wspomina) a później płacz i depresja przez tygodnie gdy ukochana drużyna przegrała. Najpierw kredyt, później bolesna, długotrwała spłata. Podobnie z Hitlerem – to nie mały krzykacz sprawiał że tłumy spazmowały, a meduza. Gdy wąsacz krzyczał, meduza dawała energię ludziom którzy go słuchali – oni wpadali w euforię, ekstazę, a spłata długu nastąpiła niebawem, na wojnie którą kontrolowany przez meduzę człowiek (wg. Zelanda faworyt wahadłą) wywołał. Nastąpiła wojna wielkich meduz, zakończona zniszczeniem tej która kontrolowała III rzeszę.

Ciąg dalszy tematu nastąpi, jeśli będę zadowolony z dyskusji w komentarzach – a mnie naprawdę trudno zadowolić.

Na zdjęciu autor tekstu, duchowy mistrz, nauczyciel życia, coach. Zdaniem niektórych oświecony, czego ani nie sprostuję, ani nie zaprzeczę.

Zachęcam do zapisywanie się na newsletter KLIK wystarczy wpisać swój meil w biały prostokąt na dole strony, by być zawsze na czasie.