Jest Pan niezwykle fascynujacym człowiekiem, doktorze, dziękuję ze zgodził się Pan na wywiad dla mojej gazety. Proszę bardzo, promiennie uśmiechnał się doktor, błyskajac małymi, ostrymi, białymi ząbkami.

Doktorze, proszę mi powiedzieć, jak żyć, jak funkcjonować w społeczeństwie? Pańska ksiazka kucharsko – psychologiczna „żyć pozytywnie – 101 rozkoszy podniebienia”, osiągneła nakład 20 milionów egzemplarzy, jest Pan od dwóch miesięcy numerem 1 na liscie New York Timesa, dla milionów fanów jest Pan najwyższym autorytetem zyciowym, a Pańska ksiazka jest dla nich niemalże jak biblia.

Jak żyć? sądzę że życie jest wspaniała przygodą, warto kochać ludzi, rozkoszować i napawać się życiem. Ja osobiscie jestem smakoszem zycia, i spełniam się w każdym kęsie który odgryzam codzienności.

Doktorze, Pańskie przepisy kulinarne są niezwykłe, czy mógłby Pan specjalnie dla naszych czytelników, zdradzić kilka swoich najlepszych hitów kulinarnych?

Doktor zasłania usta dłonią, wykwintnie chrząka przygotowując się do przemowy, widzimy niezwykle zadbane dłonie, doktor jest mistrzem elegancji.

Ależ oczywiscie. Potrawa której jestem wiernym fanem, to nózki w galarecie, moją miłoscią już od wielu lat jest gulasz z żołądków. Przy tych potrawach, czuć całe piękno świata w ktorym żyjemy.

Gdy spożywam mózg w duszonych pomidorach, czuję harmonię z ludzkością, niezwykłe poczucie więzi z całym swiatem. To czym jest kokaina dla narkomana, tym dla mnie jest pasztet z wątróbki z cebulką.

Potrawą dla której złożyłbym w ofierze swoje życie, są nerki zapiekane w sliwkach z migdałami. Nie gardzę tez w zadnym wypadku, duszonymi płucami w zacierze z bakłażanami. Pochodnią radosci, która rozświetla moje życie wypełnione pracą na rzecz ludzkości, są marynowane uszka. Do tego oczywiscie szampan i muzyka Bacha.

Doktorze, aż mi poleciała ślinka. Przyznam się szczerze, że przed wywiadem, poczęstował mnie Pan pysznym posiłkiem, mieso było chrupiące i przepyszne, miało taki kwaskowy, orientalny smak. Cóz to za rodzaj mięsa był? błagam o przepis!

Niestety, to pozostanie moją zawodową tajemnicą – doktor uśmiechnął się tajemniczo, pokazując rząd ostrych zębów, a jego głębokie jak studnia, czarne oczy stały się błyszczace, pojawił sie w nich pełen głodu blask na wzmiankę o mięsie, i nagle przygasł, gwałtownie.

Rozumiem doktorze. Czy nie boi się Pan mieszkać w tej okolicy? codziennie giną w tajemniczych okolicznosciach ludzie, a Pan mieszka bez ochrony? zwłoki które znajduje policją, są bez organów wewnętrznych i bez genitalii, kto moze to robić, takie bestialstwa?

Doktor się usmiechnął. Uśmiech ten przypominał rekina chwilę przed atakiem na rozbitka samotnie walczącego o nie utopienie się we wzburzonym oceanie. Usmiech trwał, lecz czarne oczy nawet nie drgnęły emocją. Nieruchomo i hipnotycznie wpatrywały się w dziennikarza.

Mój drogi, wydaje mi się ze to gangi narkotykowe porywaja ludzi a ich organy wysyłają do Chin na transplantacje. Jest to podłość i stanowczo przeciwko temu się zawsze wypowiadam. Zawsze pisałem w swoich książkach o wartosci miłosci, nakłaniam do tego moich czytelników, by kochali się nawzajem. 21 wiek jest wiekiem szczęscia i miłości. Wybaczenie, szlachetnosć, miłość do innych ludzi, czyli braci z którymi dzielimy się ziemią. Miłość jest pytaniem, miłość jest odpowiedzią, nie ma nic innego. Nie boję się sam mieszkac, moją ochrona jest dekalog i miłość. Jestem zanurzony w miłosci Bożej, i jestem przez nią chroniony.

Doktorze, jestem wzruszony, to jest piękne co Pan mówi. Jestem Pańskim fanem. Dziekuję za wywiad, i prosze o autograf dla mojej żony, i dla takiej mojej, no wie Pan doktorze, dla „bliskiej” przyjaciółki powiedzmy 🙂 i na koniec wywiadu, tak prywatnie, co osobiście taki wyrafinowany smakosz najbardziej lubi jadać?

Uśmiech dotora Hannibala Lectera był niezwykle zagadkowy, w czarnych głębinach oczu pojawił się, pełen morderczego i oszalałego pożądania błysk – jajecznica z dwóch jaj na tłuszczu powiedział doktor, mlaskając z zadowoleniem jezykiem.